Bitmek bilmeyen ağlamalar,
Pişik Popolar,
Çişler, Kakalar,
Çıkmak bilmeyen sancılı dişler,
Uykusuz geceler,
Yenmeyen yemekler,
Çıkmayan lekeler,
Çizik duvarlar,
Dağınık odalar,
Ödevler ödevler,
Sürekli koşuşturmacalar,
İstekler, sorular,
Dizleri delinmiş pantolonlar,
Sürekli akan burunlar,
Yükselen ateşler,
Kusmalar, hastalıklar...
Vesselam annelik zormuş. Bir de bunun yaşamadığım dönemleri var ki, düşündükçe sıcak terler boşalıyor tepemden;
TEOG süreçleri,
Ergenlik tripleri,
Üniversite seçimleri,
Gençlik Rüzgarları,
Delikanlılık işleri,
Askerlik dönemi,
İş arayışları,
Evlilik süreçleri,
Gelinler ahhhh o gelinler...
Kolay olacak denilmemişti bana ama bu kadar da zor beklemiyordum doğrusu!
Uykularım ne derindi önceden.
"Top atsalar duymazdın", derdin.
Şimdi nefes alışları değişse,
Dikilir oldum iki yan odadan.
Ne zor bir işmiş bu böyle!
Akıl karı da hiç değilmiş,
Yüreğime çöreklenmese sevgileri,
Çekilir dert de değilmiş.
Meğer bilmez dedikleri her şeyi bilip de,
Çoğu zaman ses edilmezmiş;
Eve bir 5 dakika geç kalındığında,
Yürekler hop oturup hop kalkarmış.
Belki güç yetmez bazı akşamların oyunlarına
Ancak görününce gözünde yaş, olsa bile bir damla
Bu dünyayı tepetaklak etmek için Aslan olunurmuş her koşulda.
Hep derdin, anne olunca anlarsın diye,
Anne olunca anlayabildim, neden diye...
Hayırlı bir nesil yetiştirebilmek dileği ile tüm "Aslan Anneler"e en içten sevgi ve saygılarımla...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder